Златници и оскоруше
Published on 12/05,2012
Запрећеш златнике у наду сагорелу
у пламену што с језика витла сводом
нудиш да душу за њих трампим
и све ван кавеза назовем слободом.
Кад гризе студен
свеједно одакле ватра
и где је одар: у колиби ил здању
узлет у понор је: над понором спознаја
да нема наде у сваком чекању.
Док шума гори додолске певаш
а касни реч да угарак спаси
нов човек без страсти у теби ће знати
да сваку ватру вода не гаси.
док га бујице речи не поруше
и задњи зрак бљеска под челом
сиђи у мрак срца засади оскоруше.